week 14, from Wollogong till Sydney

Ongeveer een anderhalf uurtje voor Wollogong ligt Kangeroo Valley, daar moet ik jullie nog iets meer over vertellen.

Daar zijn we niet ver vandaan nog gestopt voor 1 van onze laatste gratische stopjes. Nu van al de beesten die we hier al hebben gezien mistte er toch nog 1 op de lijst, namelijk de wombat. Mannekes, awel daar kropen die beestjes (precies kleine beren op steroiden) gewoon tussen de camionetten door of het kon hun allemaal niks schelen. Tegen dat het donker werd en we rustig in de Bandit lagen te slapen kwamen ze zelfs zo dichtbij dat heel de wagen begon te wiebelen van links naar rechts om vervolgens een symphonie te krijgen van hun ruggetjes schurend tegen de onderkant van den Bandit.
Echt plezant en raar tegelijkertijd.

Tegen de ochtend was het iets minder want die mannekes hadden rond den Bandit hun behoeften gedaan al lag hun leven ervan af. Volgens 2 plaatselijke aussies die heel sympathico waren was dat dus de gewoonste zaak in de wereld. Rare jongens...
Het dorpje zelf heeft 1 attraktie, namelijk een middeleeuwse brug met wachttorens en heel den bataklan eraan.

Vervolgens toch maar doorgereden naar Wollogong, om daar het nodige verfmateriaal te kopen om den Bandit zijn koetswerk op te putsen. De stad zelf heeft ook maar 1 attraktie, namelijk een eb en vloed zwembad in de rotsen. Gezien het wisselvallig weer er niet in gesprongen.

De rit van laatst genoemde naar Sydney is echt de moeite om te doen via de oude baan. Je kan het vergelijken met de Great Southern Ocean Road maar dan veel spectaculeerder. Hier hebben ze niet gezien op een centje meer of minder en hebben ze een stuk van ongeveer 2 km gewoon aan de zijkant van de kliffen gemonteerd. Plezant en avontuurlijk. Via deze weg rij je Sydney binnen langst een mooi NP waarvan de naam ons even is ontglipt, onze excuses daarvoor(Royal NP).

Die zondag heel de dag rondgehangen in Darling Harbour om tegen de avond door te rijden naar onze laatste uitstap, de Blue Mountains. De naam komt van het feit dat als het warm is de olie van de ontelbare eucalyptus bomen verdampt en daardoor een blauwe schijn komt over het landschap, ge moet goed zien maar met een beetje verbeelding en goede wil zie je het wel. De vliegen zijn nog steeds een pest en niet alleen wij worden zot maar de aussies zelf ook, dat wil al wat zeggen he.
Het feit dat er dit jaar veel meer van die rotzakjes zijn heeft te maken met de lange droogte dat het land heeft gekend, dus geen of weinig mestkevers om al de stront op te eten en dus meer plaats voor de eitjes van die smeerlappen.

Hier hebben we den Bandit helemaal opgeknapt en gekuist en al de spullen die erin zaten tentoon gesteld om er daarna een fotoke van te pakken om dat dan weer af te printen zodat de potentiële klanten hun kwijl niet binnen konden houden en hem direkt kochten...

Tegen dinsdagavond terug in de voorwijken van Sydney aangekomen om hier den Bandit te laten checken door een technieker om dan weer een roos papier te krijgen zodat we hem überhaupt mogen verkopen. Die check heeft hij glansrijk doorstaan en wij terug naar de markt waar we hem hadden gekocht.

Door onze verkoopsgeest en trukken hebben we daar een nieuw record gevestigd, namelijk minder dan 30 minuten en den Bandit had nieuwe eigenaars + we hebben hem nog kunnen verkopen met winst!! Den deal was helemaal rond de volgende dag zodat we nu in een hostel zitten tussen de kinderen (we beginnen al moordneigingen te krijgen).

Voila, weeral kort en krachtig.

Ohja, het weer is hier nog maar eens slecht en nat + de NSW weermannen hebben dit jaar al uitgeroepen tot het natste jaar in de laatste 5. En dat allemaal door de laatste 4 maanden.
Ze moesten ons ervoor betalen dat we dat slecht belgisch weer hebben meegebracht, maar niks he.

Alle, salut en tot volgende week --> laatste episode want dan zijn we terug in den Belgique

Week 13, from melbourne till Wollogong

Here we are again !!! I know, I know : too soon this time ! But we have to take the opportunity as it comes, right ?


Stuffed with antihistamine pills we drove on to the extreme south of the continent : Morisson National Park. A beautiful park where we took some magnificent walks, overwhelmed by the larikits (birdies) – see the pictures.


We spent the following days in Victoria’s National Park where our little friends from the outback came to pay us a visit : FLYS !!!!! To become crazy !!!

In Melbourne we bought a pile of books of our favorite writers (in a second hand shop) so we attacked the Bandit’s library.

The weather turned awful : how about clouds and rain ?


By now, we arrived in Wollogong. Here we are going to pep up the Bandit in order to get a good price for it in the market.


Before arriving in Wollogong we stopped in Tilba Tilba, a government-protected village in the mountains. Imagine the very fairy-like colonial little houses in a hilly scenery of green fields full of magnificent flowers under a sky of low-hanging clouds. If this doesn’t give you tingles you’re lost to humanity.


That’s it, not much this time but well, it can’t be always 3 pages of literature.


Bye-bye !

us


Hier zijn we weeral!! Ik weet het, nu zijn we weeral heel snel maar ge moet de kans nemen als ze zich voordoet he.

Dus wij rustig aan verder doorgereden met de nodige anti-hooikoorts pillen naar het meest zuidelijke puntje van dit continent, Morisson NP. Een nationaal park waar je mooie wandelingen kan maken en waar je overdondert wordt door de plaatselijke larikieten (vogels), zoals je kan zien op de foto's.

De volgende dagen Victoria's NP wat verder bezocht maar toen kwamen onze vriendjes van den outback weer in volle getallen naar ons toe, de vliegen! Echt om zot van te worden. Toen we in Melbourne waren hebben we genoeg lectuur van onze lievelingschrijvers gekocht in een 2e handswinkel zodat we ons hebben gestort op de boekenkast van den Bandit. Met het weer is het de slechte kant opgegaan... wat dacht ge van regen en wolken.

Uiteindelijk tot in Wollogong geraakt waar we nu den Bandit gaan opknappen om hem tegen een goei prijsje weer te verkopen. Alvorens we hier zijn aangekomen zijn we nog voorbij Tilba Tilba gereden, dat is een beschermd dorpje door de overheid in de bergen.
Heel idyllisch hoe dat daar gelegen is, de coloniale huisjes gaan hier helemaal op in hun omgeving dat bestaat uit mooie groene velden met prachtige bloemen en dit dan nog eens in de bergen met wat laaghangende wolken. Als u dat geen pionier kriebels geeft dan weten we het ook niet meer hoor.

Voila dat was het weer, niet echt heel veel nieuws deze week maar het kan niet altijd veel zijn he.

dada
wij

Week 12, from Adelaide till Melbourne

Hi everyone !


Once more some news from the flying reporters ! Yeah, we know we’re late again. That is because we don’t live with the clock anymore and because there are so few internet cafés.


Now, where were we ? Oh yeah : Adelaide.

We hung about somewhat and finally broke away through a mountain pass towards the first German civilisation in Australia : Hanndorf. Hanndorf is a small town up in the mountains where they still pamper some German qualities : brainpower and bratwurst ! We (that is “I”) were soooo happy to find bratwurst with sauerkraut. But finally we didn’t have it because of the extra kilo’s it brings along and because of the slight touch of English influence on the bratwurst….

After a short walk we decided to drive on because it rained cats and dogs.


We were very surprised to find that there is absolutely nothing to see between Hanndorf and the state border of Victoria.


Once the border crossed, the Great Ocean Road begins. The GOR is well known for its “12 Apostles”, for some other pebbles lying around in the water and for its tribute to the fallen soldiers of World War I.

We took the time to linger and enjoy the oh so green landscape full of Milka-cows. Halfway the GOR we spent the night in a 5-houses-village. Next day we drove furhter to Geelong, slowly but surely.


Before arriving in Geelong we took some walks in the Ottoway National Park. Nature there reminded Anke of fairytales like Peter Pan. I was rather reminded of Jurrasic Park…..

The vegetation is so very large and plants as we know them overhere easily reach 5 m of height with a diameter of 4 m. The picture was complete showing sunbeams and splashing rivulets.


Geelong is another small cosy town at the end of the GOR at less than 100 km away from Melbourne. Nice to have a drink at the seaside before heading for Melbourne’s hullabaloo.


Melbourne is an immense city where tramways have all imaginable shapes and where they know their prices. Well, in fact there is a lot to entertain the budget traveller but the prices for a room are breathtaking. Not to mention the distance to the city center which is meant for the rich and famous.

Well, that is absolutely no problem for us, knowing all the tricks on travelling in a van by now. We camped in the suburbs, took a shower in the local district house and travelled to the center by tramway or train.

A free wooden tramway drives you around in Melbourne and a voice tells you what to visit in which street.

As we love nature, we visited the botanical garden. We were both attacked by hay fever rendering Anke really ill and me halfway….

We forced ourselves to the stadium where our two Belgian chicks made furore during the Australian Open.

The next three days we kept on visiting this huge city and headed to the “docklands” the “DFO’s” and the “Fizroy” quarters.


The last day of this week we drove on to Philip Island, well known for its pinguin parade : at dusk, the small pinguins come out of the water in large numbers while you are sitting in the first row to see them waddle about.

That evening the fog put a veil over the shore and the little guys could not find their way to the beach. So we saw only some 10 out of the usual 500…..

Lucky for us the brooding pinquins came out of their nests looking for food, so after all it became a party for us !


That’s it folks !

Hallo iedereen,

Hier weer eens nieuws van jullie vliegende reporters! We weten het, we zijn weeral te laat met alles maar dat komt omdat we niet meer met de klok leven en de internetcafes hier niet rijk bezaait zijn.

Waar waren we gebleven? Ohja, Adelaide.
Daar hebben we nog wat rondgehangen om dan uiteindelijk de stad te ontvluchten via een bergpas naar de eerste duitse beschaving hier, Hanndorf. Een leuk dorpje in de bergen waar men nog hoog oploopt met de duitse kwaliteiten aangaande vernuft en bradwursten! Wij (ikke vooral) dus weeral blij dat we een wurst konden eten met saurkraut om het dan toch maar niet te doen wegens de lijn en de kleine engelse invloed op de bradwurst. Na een korte wandeling besloten om door te rijden wegens... pleurende regen.

Tot onze verbazing is er tussen laatst vernoemt dorpje en de staatsgrens met Victoria zo goed als niks noemenswaardig te bekijken.

Eens de grens over komt men in de buurt van de "Great Ocean Road", bekend van de 12 apostelen en nog wat andere steentjes in het water en voor het tribuut aan de gevallen soldaten van WO I. Echt de moeite om te doen op een rustig tempo en wat te genieten van het o zo groene landschap met milka koeien. Daar hebben we dan halverwege geslapen in een klein dorp (5 huizen) om de dag erna rustig verder te rijden naar Geelong.

Voordat we in Geelong aankwamen nog wat wandelingen gedaan in het Ottoway NP. De wandelingen daar lieten Anke denken al was ze in een sprookje beland a la Peter Pan en mij aan Jurrasic Park. De varens die daar staan zijn de grootste in zijn soort en kunnen gemakkelijk 5m hoog groeien en wel 4m in diameter. Met de nodige kabbelende riviertjes en zonnestraaltjes erbij en het prentje was compleet.

Geelong is een klein stadje aan het einde van die "GOR" en op nog geen 100km van Melbourne, best gezellig om aan het water wat te gaan kuieren en wat te gaan drinken alvorens je te storten in de drukte die Melbourne rijk is.

Melbourne, een immens grote stad waar de trammen alle vormen hebben en de prijzen gekend zijn. Op zich is er wel veel te den om de budget reizigers bezig te houden maar de overnachtingen alleen al grijpen je naar de keel.
Om nog niet te spreken over de afstand dat je dan nog moet afleggen omdat het centrum echt voor de rijken der aarde zijn.
Voor ons niet echt een probleem vermits we nu wel al de trukken van het reizen in een camionette door hebben. Slapen gebeurt gewoon in een suburb incognitto en met weinig geluid en de ochtendwas in het districtshuis in de buurt om van daar met de tram of trein naar het centrum te gaan.
Eens aangekomen daar kan je met een gratis trammeke in hout rond het centrum rijden met een stem die je verteld wat er te zien is in welke straat.
Zoals wij natuurlijk graag de natuur opzoeken stond de botanische tuinen op het schema, eens daar aangekomen is ons Anke wat ziek geworden van de hooikoorts en ik halverwege. Na op onze tanden te bijten nog naar het stadium gegaan waar onze 2 belgische meiden furore hebben gemaakt, de Australian Open. Alles van binnen en van buiten gekeerd om vervolgens terug naar het centrum te gaan.
De 3 opeenvolgende dagen nog wat de stad onveilig gemaakt door naar de "docklands,DFO's en Fitzroy" buurten te gaan.

De laatste dag van deze week zijn we dan doorgereden naar Philip island. Dit eiland is bekend van de pinguin parade. Om het kort maar krachtig te zeggen, de kleine pinguin komt bij zonsondergang uit het water in grote getallen en jij zit op de eerste rij om die beestjes te zien waggelen. Met ons geluk kwam er die avond een mistbank van jewelste opsteken zodat die kleine mannekes hun weg niet meer vonden aar het strand waardoor we er maar een 10-tal (normaal 500) uit het water hebben zien komen. Alle geluk waren de pinguins die waren achtergebleven om op de eieren te zitten in grote getallen uit hun nesten gekomen zodat het toch nog een feest was voor ons.

Voila, tot de volgende...

Week 11, from Albany till Adelaide

Albany is a nice place just to drive through. What makes it fun is that there are blowholes, gaps and natural bridges, all within a stones’ throw.

As we told you last week the temperature dropped terrifying. We walk about like eskimos because of an antarctic storm pounding in the Australian coast. After all the heat over the last months, it feels like a gift from heaven. The second gift is : no more flies !!!


So, first we went to the Gap which is a surrounded canyon of cliffs where we could admire the beauty and the enormous power of the ocean by standing on an overhanging bridge.

Then we went to the Natural Bridge which is a bridge (!) naturally cut away by the ocean.

The blowholes are best to compare with geysers (hot water springs). Stormy winds are needed here so we were lucky to see them in all their splendour. Really overwhelming ! Because there was so much wind and spashing ocean water we could not take pictures without damaging our camera ; sorry for that ;o)


Next day : Esperance.

Esperance is a very impressive area : lots of anchanting bays with the bluest imaginable waters, full of sea-lions. Only, there were none when we were there… We went looking for them and at dusk we finally spotted one at less than 10 m. The sea-lions are very skittish because they figure on the menu of the big white shark.

The whole week we have been travelling the SW-coast at a smooth tempo but now it was time for the serious work for the Bandit : 2.400 km without a living soul between the SW-coast and the SE-coast.

If we only could we would take the Bandit with us back to Europe ! Without even one sigh it took this endless road through the outback (3 days driving from early morning to late evening)

This was our very last outback trip.


Finally we arrived in Adelaide. The storm and the cold temperatures followed us up to here.

Adelaide is built in a rather strange way : surrounded by huge woodlands that then are surrounded by the suburbs. The area is the very centre of the Australian nutrition and offers a lot of things for free to the many turists. Good for us !

We went to visit the coast and spotted 2 dolphins near the harbour.

After that we went to the “Rodney Fox Shark Experience”. Just google this name and you will find out that dear Rodney was saved from the worst. He assisted the makers of the motion picture JAWS which was filmed overhere. Impressive !


Today we went to the fishing port (no big deal but we can say that we were there ;o). In the town itself there are nice little markets, chinatown, old churches and loooooooots of pubs and restaurants with reasonable prices. There also seems to be a Belgian cafe, so off we go looking for it.


So far so good ! Till next week !


PS : some of you wrote us about the weblog timer defects. Don’t worry it IS correct ! We return to Europe a little earlier than planned for celebrating Christmas with our family.
Albany, een leuk stadje om eens door te rijden, maar hetgene dat het hier echt leuk maakt is dat je er op een boogscheut blowholes, gaps en natural bridges kan bezien in hun volle glorie. Zoals ik reeds vorige week had gezegd is hde temperatuur hier bangelijk gezakt en lopen we erbij als 2 eskimos. Reden... een antarctische storm die lekker beukte op de kust van Australie. Na de hitte was dit een geschenk uit de hemel en als 2e kado.. geen vliegen meer!!!

Wij dus naar de Gap gaan zien en al de rest. Om uit te leggen wat dat is begin ik eerst met de Gap. Dat is een ingesloten afgrond van de kliffen waar je mits regenkledij op een overhangende brug kan gaan staan en de pracht en enorme kracht van de zuidelijke oceaan kan aanschouwen. De Natural Bridge is zoals het zelf zegt een brug dat door diezelfde oceaan is uitgehouwen in de rotsen en de blowholes dat kan je het best vergelijken met een geiser, het enigste dat er daarvoor moet zijn is wind en storm. Wat we dus gelukkig hadden. Echt impressing. Vermits het erg waaide en er dus opspattend water genoeg was hebben we het niet kunnen vastleggen op beeld, onze excuses daarvoor ;-)

Volgende dag, Esperance.
Daar kan je een loop maken rond een heel indrukwekkend gebied met allemaal baaien, blauwer water dan daar kan je echt niet vinden en de zeeleeuwen zwemmen er in hopen.
Alleen als wij er waren juist niet, wij dus maar zoeken naar die beesten om tegen de avond er dan toch 1 te zien op nog geen 10 meter van ons. Vermits die beestjes hier op het menu staan van de grote witte haai zijn ze wat schichtig, ge kunt ze het niet kwalijk nemen. Nu waren we al een hele week op een rustig tempo de ZW kust aan het afzakken maar nu begon nog maar eens het serieuse werk voor den Bandit, 2400 km niks te vinden tussen de west en de oost kust en daar moesten we nu dus door.

Zo gezegd, zo gedaan. Als we dat autoke konden meenemen dan zouden we het doen. Zonder nog maar 1 zucht heeft die dat gedaan. Weliswaar 3 dagen van 's morgens tot 's avonds rijden en dat voor de allerlaatste keer door de outback.

Uiteindelijk aangekomen in Adelaide, de storm heeft ons helemaal tot hier gevolgd en de kou dus ook. Wat betreft de stad, wel die is heel raar ingedeeld. De stad zelf is omringd door een immens bos en daarrond de suburbs, tevens staat dat hier bekend als het epicentrum van eten en drinken in het land. Hier is heel veel gratis voor de toeristen dus dat is ook weeral meegenomen.
De 1e dag hebben we de kust gaan bekijken en daar toch wel 2 wilde dolfijnen gespot aan de haven. Daarna naar het "Rodney Fox Shark Experience" gegaan. Ge moet die naam maar eens intypen in google, dan ziet ge dat die mens door het oog van de naald is gekropen. Tevens heeft die vent nog meegeholpen aan de film JAWS en was die film hier opgenomen. Indrukwekkend!

Vandaag de stad en de visserhaven gaan exploreren. De haven op zich is niet echt een vette om te doen maar dat kunt ge alleen maar zeggen als ge er zijt geweest he. De stad zelf heeft leuke marktjes, chinatown en oude kerken te bieden en natuurlijk heeeeeel veeeeel cafekes en restauranten tegen schappelijke prijzen, spek naar onzen bek dus. Naar het schijnt hebben ze hier ook al een echt belgisch cafe dus dat gaan we toch ook weeral bekijken.

Voila dat was het weeral, tot volgende week.

PS: sommige mensen hebben ons er attent op gemaakt dat de timer niet meer juist staat, maar maak jullie maar niet ongerust, het staat wel juist hoor. We komen gewoon vroeger terug naar Europa om kerstmis met familie te vieren.