Week 10, from Perth till Albany

Perth and surroundings : a place you never forget and an absolute MUST-SEE when you visit Australia. It has everything of a metropolitan city but it also still has the cosy quarters from the early days with a lot of European influence.

One is Fremantle : one large pub in old buildings. Very cosy. According to the locals it is an independent town but to us it is a suburb-at-the-sea-side of Perth itself.

The Americans also were here with the inevitable artillery since Fremantle was (and still is) a war harbour.

We spotted our very first aircraft carrier and oh boy ! what a monster ! It had enough weapons on board to destroy the whole of Belgium.

Next few days we spent in Scarborough and in Perth center doing nothing much but hang around in the mega large city park (Kingspark).

One evening we went to a movie in one of the country’s oldest cinema halls and we felt way back into the past.


Later on we started to drive even more to the south, all the way to where once the country was connected with Antarctica. Something you can feel : a drop of temperature to 13° during the day with a icy wind, freshly blown from the direction of the little ice cube.

We enjoyed the beauty of the many flowers and paid a visit to the Valley of the Giants : trees from about 80 m high and wide enough to park the Bandit in it. Real remains of the prehistoric. And the magnificent thing is that you can admire all this crossing floating gangways through the tree crowns.


Voila, that was it for this time ! “See” you next week !



Perth en omstreken, een plaats dat je niet meer vergeet en een must als je naar Australie komt. Het heeft alles van een metropolitan maar toch ook nog de leuke wijken van in het prille begin en dus de Europese invloed. Om te beginnen over Fremantle, wel dat is 1 grote kroeg in oude gebouwen. Gezellig ding dus. Volgens de mensen hier is het een stad los van Perth maar naar ons gevoel gewoon de buitenwijk aan het strand. De Amerikanen waren er ook met het nodige geschut vermits Fremantle een oorlogshaven was en nog steeds is. Ons allereerste vliegdekscip gespot en jongens wat een monster! Dat beest had genoeg vernietigingstuig aan boord om heel Belgie plat te leggen. De volgende dagen nog wat in Scarborough gehangen en in het centrum van Perth natuurlijk met zijn supergroot stadspark (Kingspark) en een echt bruin café! We hebben daar Duvel gedronken en een echte puntzak met frut en goeie mayonnaise gegeten en je had er nog de mogelijkheid om er op zijn minst 20 andere bieren te drinken maar wel allemaal aan erg dure prijzen. Op 1 van de avonden daar nog een filmpke meegepikt in 1 van de oudste cinemazalen van het land, we voelden ons helemaal terug in de tijd.

Vervolgens zijn we terug beginnen afzakken naar het zuidelijkste puntje waar eens het land met Antarctica had vastgehangen. En man, dat voelt ge daar ook aan het klimaat! Nen drop van de temp naar 13 graden in de dag en ijsige wind vers geblazen van dat klompje ijs. Daar nog verder genoten van de bloemenpracht en een bezoekje aan de Valley of the Giants. Bomen van om en bij 80 meter hoog en zo breed dat je je auto erin kwijt kan. Echte overblijfsels van de oertijd. Het toffe daar is dat je het ook echt kan meemaken door op een zwevende loopbrug door het kruin van de bomen te lopen. Voila dat was het weer. Tot volgende week…

Week 9, from Broome till Perth

From Broome up to Exmouth there is nothing to see except for 1 stop at the 80 miles long beach where we could spot some 50 people fishing and killing all those beautiful fishies. Not really what we like, so we quickly drove further.

As said, the trip to Exmouth is long (1700 km) and super boring…

Once arrived in Exmouth it was fun again swimming and playing in the waves. Why? Well, because there is the Ningalo Reef which is the antithesis of the Great Barrier Reef.

The big difference between those 2 is that in the Ningalo you can WALK to the reef : it is literally at your feet. We went snorkeling and boy ! we have seen soooo much : 2 sharks, 2 stinger rays, 2 murenas, wild dolphins, a sea turtle and all of Nemo’s little friends. All in one day ! So for us : Ningalo rules !


Next day we drove on to Coral Bay. We lounged around and went snorkeling amongst the baby reef sharks. Then, we drove further on to Shark Bay.

On the way we were lucky that our Bandit still continued driving. It had almost no more oil and we had to drive at least some 150 km more before reaching the first road house. Anyway, we succeeded and the boy had its maintenance in the meantime.


At Shark Bay we spent the night at less than 10 m from the seashore. At last no more flies around our ears ! We enjoyed a sunset never to forget and survived a stormy night.


Next day we arouse super early to drive on to Monkey Mia to feed the wild dolphins swimming through our legs.

The whole area is World Heritage ground and that is not for nothing. The waters here are saltier than in any other place on Earth allowing new kinds of fishes and snakes to come into being. Fishes and snakes nowhere else to see.

The other attractions are the Shell Beach and the stomolits. As the names says, Shell Beach is completely built up with shells. People even build houses with shell blocks. The stromolits are the oldest form of life and these fellows gave existence to enough oxygen on Earth for us to live on it. Great guys and here is the only place you can still see them alive.


After so much nature and animals we longed for some city.

Approaching Perth, at long last the landscape began to change into green meadows, whistling birdies and wild flowers (for the latter, the area is famous).

On the way we met a fantastic bit of skirt in Geraldton : a girl from Walonia who made us keen on Perth and its authentic Belgian café ! We had a Duvel and ate real Belgian “french” fries and tasty mayo out of a cone !!! You could at least taste some 20 other beers but they were all very expensive.


Ciao !


Vanaf Broome tot aan Exmouth is er niets te zien, buiten 1 stop aan het 80 mile beach waar ge dan gemakkelijk 50 man ziet vissen en al die mooie viskes ziet killen. Niet echt ons ding dus verder rijden. Zoals reeds gezegd is de rit naar Exmouth zeer lang en supersaai (1700km). Eens je in Exmouth aankomt dan is het weer spelen in de golven en leut, waarom?

Wel omdat daar de westelijke tegenhanger van het great barrier reef ligt, namelijk het Ningalo reef.
Het grote verschil tussen de 2 is dat ge hier te voet naar het rif kunt wandelen, het ligt letterlijk aan je voeten. Wij daar weer gaan snorkelen en man, superveel gezien:
2 haaien, 2 sting roggen, 2 murenes, wilde dolfijnen en een zeeschildpad + de vriendjes van Nemo. En dat allemaal op 1 dag!! Met andere woorden Ningalo rules!

Volgende dag doorgereden naar Coral Bay. Daar wat gehangen en gaan snorkelen tussen de baby rifhaaien. Van daaruit ging de reis naar Shark Bay.
Onderweg nog superveel chance gehad dat den Bandit nog reed vermits hij zo goed als zonder olie was gevallen… en we moesten nog zeker 150km rijden voordat we het eerste roadhouse tegen kwamen. In alle geval is dat gelukt en heeft de jongen dus een onderhoudje gekregen.

Aangekomen in Shark Bay. Daar overnacht op nog geen 10 meter van de zee en eindelijk geen vliegen meer rond onze kop! Genoten van een zonsondergang om nooit meer te vergeten en vervolgens een stormachtige nacht tegemoet. Volgende dag supervroeg uit onze nest om verder te rijden naar Monkey Mia waar je wilde dolfijnen kan eten geven en ze dus zien zwemmen tussen je benen.
Nu heel dat gebied hier is World Heritage grond en voor een reden he. Het water is hier zouter dan waar ook ter wereld waardoor er hier nieuwe vissoorten en slangensoorten zijn ontstaan dat je enkel hier kan vinden.
De andere attrakties hier is shell beach en de stromolieten. Het 1e is zoals de naam het zegt, een strand volledig gemaakt van schelpen. Ze bouwen hier zelfs huizen met schelpblokken, en het 2e, wel dat zijn de oudste levensvormen op aarde en die jongens hebben ervoor gezorgd dat er genoeg zuurstof was op aarde zodat wij er konden op lopen. Toffe knullen dus en ge kunt ze alleen nog maar hier zien leven.

Na zoveel natuur en beestjes begonnen we toch wel wat te snakken naar de stad. Voordat we Perth aandeden begon het landschap eindelijk weer te veranderen in groene vlakten, fluitende vogeltjes en waarvoor de streek hier bekend staat, de wilde bloemen. Nog een toffe bie leren kennen in Geraldton, een Waalse die ons alvast had lekker gemaakt over Perth en zijn authentiek belgisch bruin café, meer hierover volgend verslag. Dada

Week 8, The outback continues

English version at the bottom. pics are also updated.

Aangekomen in Mataranka, de plaats als je wil zwemmen in warm waterbronnen. Deze zijn weliswaar in de bush dus plezier verzekerd met het spotten van wilde beesten, en geloof ons die zijn er. Het water is er op een constante temp van 32 graden en het is er zo helder dat je alles kan zien zwemmen onder je, zoals zoetwaterschildpadjes.

Slapen in de nacht is een hel, zelfs met de nodige vochtige handdoeken op je lijf blijft het warm. In alle geval, de volgende morgen doorgereden naar Katherine, een klein gehucht midden in Aboriginal land, daar wat gaan kanovaren in het nat park "Nitmiluk". weliswaar met een klein hartje vermits er krokodillen in het water zitten, volgens de plaatselijke ranger onschuldige zoetwaterkroks, maar toch.

Vervolgens hebben we dan maar besloten om direkt richting Broome te gaan, nu hoor ik jullie al denken van " allee, en Darwin en omstreken dan". wel dat was gewoon niet meer leuk om in de hitte je te verplaatsen en al de natuurparken die daar zijn zijn nu juist bekend voor hun watervallen die er nu dus ook niet meer waren, vandaar.
Dus richting Broome, 1e stop Kununura. Dit is het land van de boab trees, zo van die schattige boompje direkt weggelopen uit een sprookje van walt disney. Er is wel 1 ding dta je moet weten als je van de het noorden naar het westen gaat, namelijk dat je van staat verandert en dat er restricties gelden, zo mag je geen fruit of groenten meenemen over de grens en nog zo van die rare dingen. Dat hadden wij dus niet gelezen en eens aan de grens aangekomen ( midden in de woestijn ) was er toch wel een check van je voertuig!! Het enigste dat we konden doen was alles koken zodat het wel over de grens mocht, rare jongens hier. Tegen de avond nog toffe ozzies leren kennen waar we dan leutig mee hebben doorgehangen en ons Anke ging midden in de nacht naar de wc om een close encounter te hebben met de plaatselijke stier, een collos van een beest dat alle geluk niets deed of ik was vervroegd wevenaar geworden.

Uiteindelijk aangekomen in Broome na weeral maar eens 1500km af te leggen door de woestijn, het mocht stoppen en we waren dus heel blij om eindelijk de westkust te bereiken. Broome is een gezellig stadje van om en bij 100.000 man. Het lastige hier is dat je hier zeker niet mag gaanzwemmen in de zee vermits er hier nog meer saltie's en stingers zitten dan aan de oostkust. Alle geluk had de vuurtoren meester van vorige eeuw daar iets op gevonden en in de knalrode kliffen een klein plonsbadje uitgekapt. Bij 40 graden begint ge dan vreemde dode mensen te verheiligen dat ze al zo ruimdenkend waren toen, gevolg --> PLONS.


Week 8 – The outback continues

We arrived in Mataranka, THE place for swimming in thermal springs. Of course, these springs are situated in the middle of the bush, so spotting animals is an evidence. And, believe me, there are some… The water has a constant temperature of 32° C and it is so uncredibly clear that you can see anything simming underneath your legs, s.a. fresh-water turtles.

It is so very hot that sleeping is hell ! Even covered up with wet towels it remains HOT !
Anyway, next morning we continued our trip to Katherine, a hamlet in the middle of Aboriginal land. We went canoeing in the national park called “Nitmiluk”. Very brave of us since crocs were swimming in the very same water. According to the park ranger they are harmless fresh-water crocs, but still….

We decided to continue our trip towards Broome. Now, I hear you say “Euh ???? And Darwin and environs ???” Well, it wasn’t funny anymore traveling in such heat and besides, all the national parks overthere are famous for their waterfalls which, due to the heat, are simply dried out for the time being… That’s why.

So, towards Broome. This is the area of the boab trees, you know, the cute little trees straight out of a Walt Disney picture.
If there is ONE thing you should know traveling from the North to the West it is that you change state and that there are a lot of restrictions. Such as : no fruit or vegies to take across the border.
We missed out that paragraph and arriving at the border line in the middle of the desert, we were stopped for examination of the Bandit !!! The only clever thing to do was to cook all the food to be allowed to take it across the border… strange guys !

In the evening we met some real cool ozzies with whom we partied all night. In the middle of the night Anke had to go the the bathroom and, on the way, she had a close encouter with a local bull ; a real giant in a pleasant mood, not harming Anke. Lucky for me otherwise I had become a premature widower.

After yet another 1500 km through the desert, we arrived in Broome. We were fed up with driving through the desert so we were very glad to finally arrive at the west coast.
Broome is a cosy little town of about 100.000 souls.
The only annoying thing overhere is that you don’t get to swim in the ocean since there are even more stingers and salties than at the east coast. Lucky for us, last century’s light-house watchman had a little pool chopped out of the fire-engine red rocks.
At some 40° C one starts to worship strange, dead people for being that inventive, so…..SPATCH !!!

The OUTBACK

Hallo, hier zijn we weer. Nog steeds gezond en wel maar wel een beetje dorstig. Dus van Mount Isa t/m Alice Springs is geen ziel te bespeuren. Wat Alice betreft, dat is een echt klein dorpje alla Lier of Sitges, niet dezelfde gezelligheid natuurlijk en verdomd droog. De Aboriginals hier hebben geen poot om aan te krabben ( ze liggen heel de dag te niksen in het weinige gras ) en het kan hen precies ook niks schelen. Het feit dat ze hier aan de drank zitten snappen we maar al te best want iets anders kunt ge hier niet echt doen. Hetgene waar we toch ook van zijn verschoten is dat het alcoholprobleem bij de Aboriginals hier echt wel serieus is waardoor de overheid hier nu een restrictie heeft uitgeroepen wat betreft drankverkoop en verbruik EN het leger hiernaartoe heeft gestuurd om orde op zaken te stellen, wat dan weer goed uitkomt voor de veiligheid van de toeristen en backpackers.

Nu genoeg daarover, De Uluru ( Ayers Rock ), na een rit in de Outback van ongeveer 4000km moest dit toch wel de moeite zijn. Wel dat was het ook, dat stukske zandsteen is maar liefst 300m hoog en als je ervoor staat dan heb je het gevoel of je staat voor iets buitenaards, wat mezelf betreft voelde ik me een beetje zoals in de film “close encounters of the third kind”. Echt dus wel de moeite om eens te zien in je leven. Dicht daarbij vind je ook nog eens de “Olgas”, dat is nog groter maar blijkt geen monoliet te zijn ( wat dat ook mag zijn ). Een heel mooie zonsondergang gezien in het gezelschap van een Nederlands koppel waar we dan de rest van de avond een gezellige babbel mee hebben geslagen op de camping in het plaatselijke resort. Daar vervolgens een zalige douche genomen ( hoe bestaat het midden in de woestijn ) om daarna in het nabij gelegen zwembad te duiken (het andere resort waar we binnen zijn geglipt). Diezelfde dag nog doorgereden naar “Kings Canyon”.

De volgende dag lekker ontbeten met onze plaatselijke onafscheidelijke vriendjes, namelijk de miljoenen vliegjes die je hier heel de dag terroriseren. Daar kan Alqaida nog iets van leren!! Dat is echt om de muren op te kruipen. Ben weer aan het afwijken he, in alle geval die canyon, wel dat is minstens zo mooi als de Uluru en al even spacy. Die plaats was in de oude tijd voor de doorreizigers heel belangrijk omdat het een oase was en dus nog steeds is. Wat denkt ge dat we daar hebben gedaan onder een zon van 40° en luchtvochtigheid van zo goed als 0,0. Gezwommen natuurlijk!

Diezelfde dag terug doorgereden naar Alice. Ohja, dat had ik nog niet verteld, den outback is de plaats om mensen te leren kennen. Iedereen voelt zich hier niet echt 100% op zijn gemak tegen de avond als je halverwege tussen 2 dorpje bent en daar ergens op een rustplaats moet gaan overnachten. Nu, ons heeft dat alvast geen windeieren gelegd vermits we nu al mensen gaan bezoeken in Melbourne en een Nederlands koppel in Nieuw Zeeland. Lekker gezellig dus. En vandaag 3 gasten leren kennen die ook naar Darwin gaan doorrijden, dus dat is ook weeral goed meegenomen.

De fauna en flora hier is echt mooi, veel meer bloemen dan je zou denken en schattige hagedissen die een raar geluid maken als je erover rijdt. ( tot nu toe heeft den bandit al 4 vogels, 2 hagedissen en 1 slang doodgereden en 3 bijna dood slangen ) Hetgene dat hier echt machtig is zijn de aantal windhozen dat je ziet, meestal in de verte maar heel soms midden op de weg. Het lastige daarvan is dat ze geen zand optrekken, met andere woorden dat ze zogoed als onzichtbaar zijn en dat geeft pas een trek aan je stuur ( Dat hebben we ook al 4 keer meegemaakt )! We hebben vandaag ( donderdag ) ook onze eerste wilde dromedarissen gezien, echt we zijn niet aan het hallucineren. Australië is het exportland wat betreft die beesten naar het midden oosten. Ze hebben die hier naartoe gebracht in den tijd om gemakkelijker door de woestijn te trekken maar natuurlijk zijn er zo een paar ontsnapt wat dan weer als gevolg had dat die hier massaal begonnen baby’s te maken.

Zo, dat was het weeral, de laatste dag van deze week is super saai wegens een hele dag rijden om dan aan te komen in “Mataranka”. Waar naar het schijnt warme thermische baden te vinden zijn in het oerwoud en als je er gaat zwemmen je soms wel eens heel dicht kan kennis maken met de plaatselijke boomslangen ( die alle geluk niet aanvallen volgens het boekje ). Dus ik zou zeggen, volgende week weet ge het.

Ps: nogmaals bedankt aan iedereen die ons wat op de hoogte houden van het reilen en zeilen aan de andere kant van de planeet. We proberen zoveel mogelijk mailtje te beantwoorden maar soms gaat het gewoon niet vermits het internet hier heel wat duurder is dan verwacht.

Hey, here’ we are again. Still healthy and all but a bit thirsty. Well, from Mount Isa untill Alice Springs is nothing to see. About Alice, a small village like Lier or Sitges but not the same coziness of course and damn dry. The Aboriginals don’t have anything (they do nothing the whole day except laying on the grass) and it doesn’t bother them apparently. The fact that their all alcoholics, we understand more then well as there is nothing else to do! But to be honest, we were quit amazed about the alcoholic thing as it’s getting so bad that even the government made some regulations regarding alcohol purchase and has send some troops over here to put things straight again.

Ok, enough about that, The Uluru (Ayers Rock), after a ride let’s say about 4000 km it had to be worth it. Well, it was, that little piece of Sandstone is more then 300m high and if you stand in front of it you get the feeling that its out to Space. What concerned me, I felt a bit like the movie “close encounter of the third kind”. Really worth it to see it once in your life. Close by you find “The Olgas”, it is even bigger but don’t seem to be a monolith. Saw a beautiful sunset in the company of a Dutch couple with whom we spend the rest of the evening with, chatting and drinking at the local camping ground (resort). Took a blissful shower (in the middle of the desert!!!) to jump in the pool near by (other resort where we sneaked in) .
That same day we drove to “Kings Canyon”.

The next day, we had a lovely breakfast with our adorable little friends, millions of flies who terrorize you the whole day. Al-Qaida can still learn something from them ! It’s really annoying. Anyway, back to the point, that canyon, it is at least as beautiful and spacy as the Uluru. In the old days it was a really important stop for explorers and travelers as it’s an oasis and it still is. What do you think we did there, 40° and humidity almost 0,0, we went for a swim of course! (see picture)
That same day, back to Alice again. Oh wait, forgot to tell you, the Outback is really the place to meet people. When we get to Melbourne we have a place to stay and even if we want to go to New Zealand we’ll have a place. Today we met 3 guys heading to Darwin so that’s nice too.

The fauna and flora is really beautiful here, much more flowers then you would think and cute lizards who make a funny noise when hitting them. (not on purpose of course but so far The Bandit has killed 4 birds, 2 lizards and 1 snake and 3 almost dead snakes) What’s really cool are the blisters, most of the time there are far but sometimes there in the middle of the road. What’s really annoying is that they do not carry sand so they are almost invisible and can give you a good shake when driving threw them. Today we saw our first wild camel herd, really, we are not hallucinating. Australia is the export country what concerns these animals to the middle East. A long time ago they were brought here to travel the desert more easily but now after making some babies, they are booming.

That was it again, the last day of our week was quit boring as we had to drive the whole day to get to Mataranka. Where as it seems, hot springs are to be found in the middle of the jungle and if you go for a swim, you might meet some local tree snakes (who will not attack according to our book). So euh, next week you will know some more.

P.S: thx again for everyone who are keeping us posted of all the things that are going on, on the other side of the planet. We try to answer as much as possible but sometimes it’s just not possible due to the internet availability and price.

Week 6, from Airlie Beach to Mount Isa

Wallaman Falls bezocht, ondanks onze eerste afdaling een maand geleden met de bloedzuigers toch maar weer naar beneden gegaan. Nu moet ik wel zeggen dat deze waterval de vorige ruimschoots verslaagt, en wel om de reden dat deze de hoogste waterval is van het land dat in 1 keer de val maakt, namelijk 246m! Dat is 2 keer de kathedraal van Antwerpen oftewel 2 keer de Sagrada Familia. Na een reeds vermoeiende afdaling de tocht naar boven aangevat om na een 40 tal minuten zo dood als een pier EN na een close encounter met een bruine slang ( ongeveer 5 meter van ons ) terug boven te komen. En of dat nog niet genoeg was hebben we ook nog eens een mega bruine slang van 1,5m gezien op de baan op nog geen km van het eerst volgende dorp. Ik moet zeggen dat je erop den duur wel gewoon begint aan te worden. In alle geval gezond en wel aangekomen in Mission Beach. Hier hebben ze in de oude tijd nog de Aboriginals proberen te bekeren, vandaar de naam. Om het kort maar krachtig te zeggen, weer maar eens een paradijs waar je jezelf niet tenvolle mag uitleven vanwege de beestjes. Na een beschonken avond vroeg in bed beland om de slechts mogelijke slaaprust te hebben dat je maar kan bedenken wegens te warm in den Bandit. We zijn echt wel in de tropen beland nu en het is nog niet eens volle zomer. Tegen de ochtend door ons Anke wakker gemaakt omdat ze dacht dat de plaatselijke politie de ketting aan ons geliefd autoke had gelegd maar nee hoor niks aan de hand. Toen maar de koe bij de horens genomen om zo snel mogelijk aan het strand te zijn voordat de zon opkwam om daar onze 1e echte zonsopgang mee te maken.

Went to the Wallaman Falls, despite our first descent a month a go with all the leeches, we went down again. I have to say that the waterfall was pretty worth it as it is the highest of the country, 246m! It’s more then twice the Cathedral of Antwerp or twice the Sagrada Familia. After already an exhausting descent, we were making our way up again, to reach the top after 40 minutes , almost dead and on top of that yet another encounter with a brown snake (approx 5m away). And if that wasn’t enough, another snake on the road while driving to the next town. I have to say, you almost get used to it. Arrived safely in Mission Beach. In the old days, that’s were they tried to convince the Aboriginals to be catholic. Short and briefly, yet another paradise where you can’t enjoy it 100% because of our dear friends. Went to bed early because of the previous night but slept horrible due to the warmth. We definitely arrived in the tropics and it is not even summer. Anke woke me up in the early morning as she thought that the local police was hanging chains around our wheels but that was luckily not the case. Took advantage of our early morning and drove quickly to the beach to catch our first really beautiful sunrise.

Vervolgens doorgereden naar Paronella Park. Een oase van rust in het midden van de jungle, gebouwd door een Catalaan een 100 tal jaar geleden. Geloof me dat moet je zien, die vent heeft in 6 jaar meer verwezenlijkt dan de meeste mensen in heel hun leven, en waarvoor… voor de liefde van zijn vrouw en kinderen. Mensen, hier stond als het ware het enigste Catalaanse kasteel buiten Spanje! Nu moet je niet denken dat dat hier een burcht van jewelste is maar toch, te bedenken dat dit het werk was van slechts 1 man. Hoedje af hoor. We hebben daar een dag- en een nachtwandeling gemaakt en ons Anke was al helemaal verliefd op de plaats. Tijdens die laatste wandeling hebben we voor het eerst vuurvliegjes gezien! Dat zijn keitoffe beestjes die constant in tweestrijd zitten of ze nu licht moeten geven of niet, echt lachen. Nog wat gebabbeld met de patron en patronesse van het huis omdat die dat zo ongelofelijk tof vonden dat wij van de buurt kwamen waar hun grote voorbeeld vandaan kwam. Als dank dat ze gebruik konden maken van onze dierbare tijd hebben we nog een stukske meegekregen van het kasteel dat door de laatste orkaan was weggeblazen. Misschien nog een laatste hint, de film “the silent woman” die binnenkort uitkomt is hier opgenomen. Volgende morgen met zen tweeën gedoucht en toch wel betrapt door de poetsvrouw, we voelden ons terug in het lager onderwijs, maar al goe dat ze ermee kon lachen.

Then we drove to Paronella Park. An oasis of tranquility in the middle of the jungle, build by a Catalan, 100 years ago. Believe me, this you have to see, this guy has accomplished more then most people in all their lives, and for what … the love of his wife and children. People, this is the only Catalan castle ever built outside of Spain! We did a day and a night walk and Anke was already in love with the place. During that last one we saw some fire flies for the first time! Cute little animals that are in a constant fight whether they have to give some light or not. We had a nice chat with the owner who really thought it was amazing that we were from the same area of the “previous owner”, their hero. We even received a piece of the castle that was partly ruined by a hurricane a few years ago. Oh, one last thing, the movie “The silent woman” that will come out soon was filmed here. The next morning, we showered together in the ladies room and got caught by the cleaning lady, we felt like in High school again but luckily she could laugh with it like we did.

Een mijlpaal in onze trip, we hebben onze meest Noord-oostelijke grens behaald -->Cairns! Een klein stadje dat niet echt veel heeft te geven maar we moesten toch alleen maar zwemmen hier en uitkijken naar een nieuwe ijskast. Als ik men goesting had gekregen dan was het eentje geweest van 590$ maar daar heeft ons Anke wijselijk een stokje voorgestoken.
Volgende stop -->Kuranda, the village in the rainforest. Hier zijn al de hippies die graag in het regenwoud blijven hangen, gezellige alternatieve winkeltjes in een mooi kleedje. Tenslotte doorgereden naar Atherton om daar aan een kreek te gaan overnachten. Hier heb ik dan maar eens mijn kunnen laten zien wat betreft “man maakt vuur” principe, en het lukte nog ook tot grote verbazing van ons Anke. Romantisch avondje gehad aan het vuur met een reusachtige maan die pas 3 uur na zonsondergang opkwam, raar landje hoor.
Onze trip naar Outback is begonnen, in 1 trek doorgereden naar Normanton. Een gehucht van 1500 inwoners op een oppervlakte van 68000 Hca!!! Vanaf hier zijn de Aboriginals in de meerderheid aan het komen. De weg zelf daarnaartoe was bezaait met “miljoenen” termietenheuvels. Echte kathedralen als je bedenkt hoe klein die beestjes zijn. Daar overnacht aan de rand van een rivier waar salties in zaten. Wij dus constant op onze hoede.
De weg naar den Uluru ligt bezaait met dode koeien, paarden, kangeroes en opgeblazen zwijnen. Soms ziet ge een veroest autoke staan en dan denkt ge toch wel eens 2 keer na (waar zijn we mee bezig). De weg lijkt wel oneindig en we zijn nog niet in de helft. Na ettelijke uren rijden en de nodige roadtrains te ontwijken ( want die smeerlappen gaan niet allemaal opzij ) aangekomen in Mount Isa, het laatste bastion alvorens de echte kleine dorpjes beginnen, wie hier wil leven wil verdwijnen van de planeet of is goed zot, allee toi toi en tot de volgende…

Next stop -->Kuranda, the village in the rainforest. Here are all the hippies who like to hang around the rainforest with their cozy alternative shops. Nice town but drove to Atherton to stay the night along a creek. Here I could show of my kind of “bush fire male thing”, and I succeeded as well what came as a big surprise to Anke. Had a romantic evening by the fire with an enormous moon that only raised 3h after sunset, weird county.
Our trip to the Outback has begun, in one go we drove to Normanton. Something that has 1500 people living in an area of 68000 acres!!! As of here, the Aboriginals are in the majority. The road contains millions of termite hills. Real Cathedrals if you think how small these guys are. Parked our car next to a river where salties were so we were constantly on the tip of our toes.
The road towards Uluru is full of dead cows, horses, kangaroos and blown up pigs. Sometimes you see an old rusted car along the road and that makes you think (what the hell are we doing). The road seems like eternity and were not even half way. After some hours of driving and avoiding the necessary road trains , we arrived in Mount Isla, the last battalion before we get to the really tiny villages, whomever wants to live here wants to disappear or is just nuts!
Well, the end of this story again, see you next time.